ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΘΑΝΑΣΗ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟ
Κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στο πρόσφατο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας και έχοντας δώσει, ήδη, ηχηρό παρόν σε αρκετά ακόμη κινηματογραφικά φεστιβάλ, ο Θανάσης Νεοφώτιστος μας μιλάει για την νέα, μικρού μήκους ταινία του, «Προσευχή», ένα δημιούργημα που θίγει ένα καίριο και φλέγον ζήτημα της ελληνικής, και όχι μόνο, κοινωνίας.
κ. Νεοφώτιστε, καταρχάς συγχαρητήρια για το πρώτο βραβείο (Χρυσός Διόνυσος) στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, για την ταινία σας «Προσευχή». Δεδομένου του ευαίσθητου θέματός της, πιστεύετε ότι αυτή η νίκη σημαίνει κάτι περισσότερο για την αναγνώριση του προβλήματος που αναδεικνύει;
Σας ευχαριστώ πολύ. Όχι. Θεωρώ το θέμα της ταινίας μου ένα αρκούντως αναγνωρισμένο πρόβλημα. Εμένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση μου θα ήταν αν η ταινία μου δημιουργούσε ένα προβληματισμό σε ατομικό επίπεδο σε κάποιους από αυτούς που θα την δουν.
Η «Προσευχή» είναι μια ταινία που φέρνει στο προσκήνιο μια κοινωνική μάστιγα της εποχής, αυτή του σχολικού εκφοβισμού. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο φαινόμενο;
Γιατί είναι κάτι που με αφορά και που θεώρησα ότι είχα κάτι να πω πάνω σ αυτό. Η δημιουργία νομίζω ότι βασίζεται στην ανάγκη του δημιουργού να μιλήσει για κάτι, και είναι μεγάλη τύχη αν αυτή η ανάγκη συντονιστεί με την ανάγκη της εποχής, να ακούσει κάτι γι” αυτό.
Μέσα από την ταινία σας αναδύεται μια άκρως ενδιαφέρουσα προοπτική για τον ρόλο του θύτη και του θύματος. Μήπως τελικά, υπό το πρίσμα του ενδοσχολικού εκφοβισμού, είμαστε όλοι θύματα;
Σαφώς. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι άνθρωποι στην ανάγκη μας να ελέγχουμε τον κόσμο γύρω μας έχουμε την τάση να κατατάσσουμε τα πράγματα σε καλά και κακά ξεχνώντας ότι τα δυο αυτά στοιχεία συνυπάρχουν σε όλους μας. Έτσι και στον ενδοσχολικό εκφοβισμό, συντασσόμαστε συνήθως με τον πιο αδύναμο ξεχνώντας πολλές φορές ότι όλοι οι συμμετέχοντες στο φαινόμενο είναι θύματα του ίδιου του φαινομένου.
Η σκηνοθεσία της ταινίας σας είναι πολύ επιβλητική, με αρκετά κοντινά στους δυο πρωταγωνιστές. Είχατε σκεφτεί από πριν την οπτική που θέλατε να δώσετε στην υπόθεση ή είναι κάτι που προέκυψε στην πορεία, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων;
Η οπτική που ήθελα να δώσω μου ήταν ξεκάθαρη πριν από το γύρισμα. Ήθελα να επικεντρώσω στους δυο πρωταγωνιστές μου και στη σχέση τους, κάνοντας ουσιαστικά μια προσωπογραφία. Θεώρησα ότι βάζοντας το θεατή στη θέση του κάθε ήρωα (PointOfView), χρησιμοποιώντας υποκειμενικά ή κοντινά πλάνα, εξυπηρέτησα αυτό το σκοπό. Νομίζω οτι αυτά είναι και τα στοιχεία της σκηνοθεσίας μου που δείχνουν οτι δεν ήθελα να μιλήσω για ένα φαινόμενο αλλά για ανθρώπους.
Το bullying αποτελεί την ζοφερή καθημερινότητα χιλιάδων μαθητών σε ολόκληρο τον κόσμο. Πιστεύετε ότι στην χώρα μας, έχει αποκτήσει ανησυχητικές διαστάσεις και αν ναι, πως μπορεί η πολιτεία, αλλά και ο καθένας από εμάς να το αντιμετωπίσει;
Νομίζω ότι σε σχέση με άλλες χώρες μάλλον είμαστε καλύτερα. Έτσι λένε και τα στατιστικά. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει οτι πρέπει να αδρανούμε. Υπάρχουν ήδη οργανισμοί που ασχολούνται με το αντικείμενο επισταμένα, όπως η ΕΨΥΠΕ (Εταιρία Ψυχοκοινωνικής Υγείας Παιδιού κι Εφήβου). Σε ατομικό επίπεδο νομίζω οτι το αποτελεσματικότερο θα ήταν αν καλλιεργούσαμε στα παιδιά παιδεία αλληλεγύης, συνεργατικότητας και σεβασμού στον άλλο. Εύκολο, ε;
Πως ήταν η συνεργασία σας με το σχολείο στο οποίο πραγματοποιήσατε τα γυρίσματα της ταινίας, αλλά και με παιδιά που συμμετείχαν;
Ήταν εξαιρετική η συνεργασία και με το Καλλιτεχνικό Σχολείο του Γέρακα και με τα παιδιά του. Ζήλεψα που δεν υπήρχε αυτό το σχολείο όταν ήμουν εγώ μαθητής.
Η «Προσευχή» έχει ήδη προβληθεί σε περισσότερα από 20 σχολεία στην Ελλάδα, πράγμα ιδιαίτερα ενθαρρυντικό για την αφύπνιση των πολιτών. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των μαθητών κατά την διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος της ταινίας;
Οι αντιδράσεις ήταν πολύ κολακευτικές και ικανοποιητικές όπου κι αν έχει παιχτεί η ταινία. Το πιο όμορφο για μένα είναι οτι πολλοί αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ή το περιβάλλον που έζησαν ως μαθητές ή ζουν (αν μιλάμε για παιδιά) στην ταινία μου.
Τι μπορεί να κάνει ένα παιδί που βιώνει αυτό το φαινόμενο σε καθημερινή βάση;
Να μιλήσει νομίζω οτι είναι το βασικότερο. Αν και επειδή συζητάμε για πολύ μικρά παιδιά νομίζω οτι περισσότερο είναι ευθύνη των ενηλίκων να κάνουν κάτι γι” αυτό το παιδί.
Να αναμένουμε και ένα ταξίδι της «Προσευχής» στα διεθνή, κινηματογραφικά φεστιβάλ;
Crossed fingers.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
Η κύρια ιδέα είναι να συνεχίσω να κάνω ταινίες. Έχω ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζω τα επόμενα πρότζεκτ μου, στα οποία περιλαμβάνεται τουλάχιστον μια ακόμα μικρού μήκους ταινία και ήδη συζητάω για μία μεγάλου. Ο αριθμός τραπέζης μου είναι GR…
(ΠΗΓΗ REEL )
Ο σκηνοθλέτης της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Θανάσης Νοεφώτιστος
Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης